Klimaat

Het Britse klimaat staat niet bekend als het meest zonnige ter wereld, en dat is terecht. Op vakantie in Groot Brittannië wordt je als wandelaar vrijwel zeker geconfronteerd met ruime hoeveelheden neerslag. Met name de voor de wandelaar zo interessante gebieden aan de westkust - de Schotse eilanden, het Lake District, etc. - staan bloot aan de door de dominerende westenwinden vrijwel direct vanaf de Atlantische Oceaan aangevoerde vochtige lucht.

Landschap en bergen

Zoals gezegd is het Britse landschap gevariëerd, zonder dat het nu direct gekenmerkt wordt door extremen. De Britse bergen bijvoorbeeld zijn veel lager dan die in de Alpen, de Pyreneeën of de Tatra; nergens komen ze hoger dan 1343 meter (Ben Nevis, bij Fort William). Toch zijn het wel bergen die serieus genomen dienen te worden, enerzijds vanwege de vrij noordelijke ligging en het bijbehorende onberekenbare weer, anderzijds vanwege het soms bijna alpiene karakter. De minder dan 1000 meter hoge toppen van de Black Cuillins op Skye zijn, op één na, alleen voor klimmers toegankelijk, en de ene uitzondering (Bruach na Frithe, 958 meter) vormt voor veel wandelaars alsnog een aardige uitdaging. En de beroemde klimmer Edmond Hillary oefende in de bergen van Snowdonia voor zijn beklimming van Mount Everest.

Even kenmerkend voor vele bekende wandelgebieden zijn de moors: uitgestrekte en drassige hoogvenen, voornamelijk begroeid met heide en varens en bevolkt door schapen. De wandelaar kan hier, met name in slecht weer, problemen krijgen met de oriëntatie en moet ook oppassen niet in "boggy sections" terecht te komen. Ik ben op Skye in een moment van onoplettendheid wel eens tot mijn lies weggezakt in de veenlaag. Veel ergers dan een natte broekspijp levert dat meestal niet op, maar toch...

Voor het overige zijn er voor de wandelaar niet zoveel problemen te verwachten. In de meeste populaire gebieden is een uitgebreid netwerk van goed onderhouden wandelpaden beschikbaar, hoewel de bewegwijzering niet zo compleet is als in sommige andere landen. Met name in Schotland is enige bekendheid met kaart en kompas onmisbaar.

Midges

Midges (niet "midgets", dat zijn lilliputters) zijn de onooglijk kleine zwarte vliegjes die in groten getale vele Britse wandelgebieden bevolken. Ze zijn voornamelijk berucht vanwege hun onhebbelijke gewoonte om stil staande en/of zittende mensen te bijten. Net als muggen leven ze van bloed, en net als bij muggen laat de beet een sterk jeukende rode plek achter. Anders dan de meestal eenzame mug in de gemiddelde Hollandse slaapkamer komen midges echter met duizenden tegelijk.

Tijdens het wandelen heb je weinig last van de beestjes, maar als je `s avonds voor de tent zit om je eten te koken kunnen ze een echte kwelling zijn. Zoals de lokale bevolking kan beamen hebben gangbare anti-muggen middeltjes geen effect op midges, zodat je van de Autan stick ook geen hulp hoeft te verwachten. Wat wel helpt? Midges verschijnen alleen als het redelijk windstil èn droog is - een nogal onwaarschijnlijke combinatie in de Britse bergen - dus het grootste deel van de tijd vormen ze geen probleem. En anders kun je altijd nog in de pub gaan zitten.